هپاتیت (التهاب کبد) چیست و چگونه به بدن آسیب می زند ؟

معمولاً در اثر یکی از سه نوع ویروس عامل بیماری هپاتیت ایجاد می شود . این سه نوع ویروس عبارت اند از هپاتیت آ، بی ، سی. البته ویروس های نوع دی ، ای، اف ، و جی هم به ندرت موجب بروزهپاتیت می شوند. هپاتیت غیر عفونی در اثر سوء مصرف الکل ، مواد شیمیایی صنعتی ، بعضی بیماری های خود ایمنی یا مصرف بیش از حد بعضی داروها (مثل استامینوفن) ایجاد می شود. بعضی ویروس های دیگر هم تولید هپاتیت میکنند. هپاتیت حاد چند ماه طول می کشد و آثار دراز مدت ندارد و به تدریج برطرف می شود . هپاتیت مزمن جدی تر است زیرا می تواند موجب تخریب کبد شود . ویروس هپاتیت آ، از راه مدفوعی – دهانی و اغلب در اثر خوردن غذای آلوده یا تماس جنسی مقعدی / دهانی منتقل می شود. ویروس هپاتیت بی از طریق خون (از راه انتقال خون) ، خالکوبی ، از راه جنسی ( از طریق تماس جنسی محافظت نشده یا تماس با خون یا مایعات بدن ) ، از طریق شیر دادن مادر به کودک ، به دنبال استفاده از سرنگ مشترک و نیز در اثر آسیب های پوستی ناشی از سوزن یا اجسام برنده آلوده انتقال می یابد.

ویروس هپاتیت سی از راه تزریق دارو های وریدی ، تماس شغلی با خون ، تماس جنسی (در صورت مخلوط شدن خون دو شریک جنسی) ، از راه جفت ، و نیز در اثر کار در واحدهای دیالیز خونی (همودیالیز ) انتقال می یابد.

علائم هپاتیت آ عبارتند از :

زری ، احساس خستگی ، کاهش اشتها و درد شکم ،تهوع ، اسهال و استفراغ.

علائم هپاتیت سی که اکثراً مزمن می شود عبارتند از : بی اشتهایی ، تهوع ، استفراغ ، خستگی ، احساس ناخوشی ، درد مفاصل و عضلات ، سردرد ، ترس از نور ، گلو درد ، سرفه و زکام که 1 تا 2 هفته قبل از شروع زردی بروز می کنند.

اگر چه علائم هپاتیت سی در شروع بیماری خفیف تر است ، در اکثر موارد موجب بیماری مزمن کبدی می شود.