سن شروع ورزش و تاثیر آن بر رفع اختلال یادگیری از دیدگاه سلامت اگر هدف از ورزش ارتقا سلامت عمومی جامعه باشد، ورزش کردن تا سن ۱۴سالگی توصیه نمی شود.از دیدگاه ورزشی نیز، اگر حضور طولانی تر ورزشکار و عدم غیبت در میادین ورزشی به علل مختلف از جمله ترس و نگرانی، آسیب و … مورد نظر باشد، پرداختن حرفه ای به ورزش در کودکان ونوجوانان تا سن ۱۴ سالگی توصیه نمی شود.زودترین سن برای شروع ورزش سن ۷-۶ سالگی می باشد.قبل از آن باید فعالیت های فیزیکی کودک جنبه بازی داشته باشد و القا کننده مفهوم ورزش نباشد .۵ سالگی:نشستن یا ایستادن و بی حرکتی بیش از اندازه (بیش تر از ۵ تا ۱۰ دقیقه) برای کودکان سبب کسالت و خستگی و یا حالات عصبی می شود.فعالیت هایی که برای کودک تنظیم می شود باید به گونه ای باشد که او را به تحرک وادار سازد.دویدن،پریدن،دوچرخه سواری،فعالیت های موزون همراه با صدای طبل،سوت زدن،زدن دو چوب بر یکدیگر و یا درصورت امکان استفاده از نوارهای موسیقی مناسب که به هماهنگی اعصاب و عضلات و کنترل و تعادل بیش تر بدن منجر خواهد شد.آب بازی تحت نظارتو بازی با توپ سبک می تواند بازی های مناسبی باشد.پس از این سن نیز فعالیت ورزشی نباید به یک رشته خاص محدود شود.فعالیت کودک باید دارای تنوع مناسب از کلیه فعالیت های ورزشی مناسب باشد.کودکان زیر ۸ سال :باید در بازی، کشف و یادگیری مهارت هایی که از طریق پرتاب کردن و گرفتن، ضربه زدن به توپ، بالا و پایین پریدن، دویدن و شنا کردن حاصل می شود، کاملا آزادانه رفتار کنند و این مهارت ها را به شادی بخش ترین روش بیاموزند.٨ تا ۱۰ سالگی :جهت ادامه مطلب فوق به سایت tahaclinic.com مراجعه نمایید.کانال تلگرام ما @taahaaclinic