بیماری واریس چه بیماری است و چگونه به وجود می آید ؟

واریس یا سیاهرگ های واریسی بیشتر در ساق ها دیده می شود و تغییر شکل آنها را به همراه دارد. واریس عبارت است از سخت ، پیچ در پیچ ، متسع و برآمده شدن سیاهرگ ها که با آبی رنگ شدن آنها همراه است. واریس می تواند موجب درد ، احساس سنگینی ، آسیب پوستی ، زخم و تورم مچ پا شود ولی از آنجا که بعضی بیماری های دیگر نیز ممکن است همین علائم را ایجاد کنند ، برای تشخیص باید به پزشک مراجعه نمود. میزان احتمال بروز واریس در مرد و زن یکسان است.

واریس زمینه فامیلی دارد که با ضعف ارثی رگ های خونی مشخص می ود. واریس همچون در افرادی که به طور طولانی سرپا می ایستند شایع تر است.این بیماری ممکن است در دوران بارداری و نیز در افراد دچار اضافه وزن یا چاقی هم ایجاد شود . سیاهرگ های سطحی بدن بیشتر در معرض ابتلا به واریس قرار دارند . بیشترین سیاهرگی که مبتلا می شود ، سیاهرگ سافن بزرگ است که از مچ پا تا کشاله ی ران (در سطح داخلی ساق ) ادامه می یابد. پس از آن ، سیاهرگ سافن کوچک (کوتاه) که در سمت خارج ساق از مچ تا اطراف زانو امتداد دارد به طور شایع مبتلا به واریس می شود.

اسکلروتراپی ، یعنی تزریق دارویی که موجب چسبیدن دیواره سیاهرگ ها به یکدیگر می شود در سیاهرگ های کوچکتر بهتر اثر می کند . تزریق دارو در سیاهرگ ، موجب بسته شدن و عدم جریان خون در آن می شود و خون ، از طریق سیاهرگ های مجاور به مسیر خود ادامه می دهد. سیاهرگ های عنکبوتی ظریف ، معمولاً مشکلی ایجاد نمی کنند ولی می توان آنها را با جراحی لیزری یا اسکلروتراپی بست تا مشکل زیبایی به وجود نیاورند.

سیاهرگ های سطحی را که دچار واریس شدید شده اند می توان با بی هوشی عمومی ای نخاعی قطع یا خارج کرد. قبل از انجام این کار باید با سونوگرافی داپلر ، این سیاهرگ را شناسایی و مقدار جریان خون آنها را مشخص نمود.

برای تسکین درد ناشی از واریس ، کمتر راه بروید ، وزن خود را پایین نگه دارید ، به مدت طولانی به طور بی حرکت بر روی صندلی ننشینید و به جای آن به پشت دراز بکشید و ساق ها را بر روی صندلی قرار دهید، در طول روز از جوراب های واریس استاندارد شده به وسیله پزشک استفاده کنید.