علائم اختلال اضطراب فراگیر در کودکان چیست؟

معمولاً پیش می آید که همه کودکان هر از گاهی دچار ترس و اضطراب شوند.

موقعیت های جدید ، کارهای چالش برانگیز و حتی برخورد با افراد غریبه همگی می توانند در بیشتر کودکان اضطراب و تشویش ایجاد کند.

سایر ترسهای مربوط به سنین مختلف شامل موارد زیر است.

ترس از غریبه ها از 7 تا 9 ماهگی شروع می شود

ترس از تاریکی ، هیولا ، حشرات و حیوانات در کودکان پیش دبستانی دیده می شود

ترس از ارتفاع و طوفان در کودکان رده سنی دبستانی وجود دارد

نگرانی در مورد مدرسه و دوستان در کودکان و نوجوانان در همه رده های سنی مشاهده شده است که می تواند در دسته یک اضطراب معمولی و کمی بیشتر از اضطراب گاه و بی گاه باشد.

علائم اختلال اضطراب فراگیر چیست؟

به همان میزان که اضطراب های گاه به گاهی که بر اساس موقعیت های گوناگون بروز می کند در کودکان و نوجوانان معمول است، به هر حال اختلالات اضطرابی دائمی نیز ممکن است دیده شود. در حقیقت ، اختلال اضطراب فراگیر بیشتر از بیش فعالی (ADHD) یا افسردگی در کودکان رایج است و شایع ترین اختلالات روانپزشکی در کودکان همان اختلالات اضطرابی است.

کودکانی که علائم اختلال اضطراب فراگیر دارند بیشتر در طی روز درگیر علائم آن هستند.

این علائم شامل موارد زیر می شود:

بی قراری

خستگی

عدم توانایی در تمرکز

تحریک پذیری

تنش عضلانی

مشکلات خواب (بی خوابی )

به عنوان بخشی از روند تشخیص اختلال اضطراب فراگیر (GAD) ، کودک باید به مدت شش ماه یا بیشتر یکی از این علائم را داشته باشد و این علائم باید برای بیش از یک مورد برانگیخته شوند، از قبیل اضطراب در کار ، مدرسه و دوستان و ... .

همچنین کودکان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر در کنترل احساساتشان دچار مشکل هستند و نمیتوانند احساساتشان را به درستی مدیریت کنند. همین موضوع باعث می شود غمگین شوند و خود باعث بروز مشکلاتی دیگر خواهد شد. اضطراب کنترل نشده در کودکان باعث می شود نتوانند به درستی تمرکز کنند و نمراتشان اغلب بسیار پایین است. از طرفی کودکان درگیر با اختلال اضطراب فراگیر بیشتر اوقات با دوستانشان مشکل دارند و نمی توانند با هم سن و سالانشان ارتباط خوبی داشته باشند. کودکان و نوجوانان با اختلال اضطراب فراگیر خواب کافی ندارند و در طی روز خسته و کم حوصله هستند.

این کودکان ممکن است علائم جسمانی نظیر سردرد ، درد شکم، درد عضلانی و درد عمومی در سایر نقاط از بدنشان همیشه در طی روز آزارشان دهد .

ترس و فوبیا در کودکان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر چگونه است ؟

علاوه بر یک اختلال اضطراب عمومی ، کودکان می توانند فوبیای خاص تری بر روی یک حیوان، یک شیء، یک نوع صدا، تاریکی و یا هرچیز دیگری داشته باشند. کودکان خیلی وقت ها دچار اضطراب و نگرانی می شوند ، اما تنها بعد از محرک های بسیار خاص و محدودی مانند رعد و برق ، عنکبوت ، تنها بودن در یک اتاق تاریک یا استخر و غیره. بیشتر این کودکان در موقعیت های اینچنینی ممکن است حتی گریه کنند و به والدین خود بچسبند. خوشبختانه اکثر بچه ها از این نوع ترس ها عبور می کنند و هرچقدر سنشان بیشتر می شود این عادت هایشان نیز از بین می رود.

علائم اختلال اضطراب در کودکان چیست و چگونه بروز می کند؟

مانند بزرگسالان ، کودکان نیز می توانند اختلالات اضطرابی دیگری داشته باشند. اختلالاتی نظیر اضطراب جدایی و اختلال وسواس-اجباری (OCD) و یا حتی حملات عصبی (PANIC ATTAK) را ممکن است تجربه کنند.

در حالی که علائم اضطراب جدایی به طور معمول قابل تشخیص است مانند کودکی که حاضر نیست به مدرسه برود، به تنهایی بخوابد و یا بدون پدر و مادر به هرجایی برود ، تشخیص سایر اختلالات اضطرابی نیز می تواند کمی دشوار باشد.

کودکان مبتلا به وسواس فکری (OCD) تمام علائم و نشانه های بزرگسالان را می توانند داشته باشند. تمایل زیاد به شستن دست ها، چک کردن مداوم و کنترل کردن های بی دلیل و کارهایی از این دست نشانه وسواس فکری است. کودکان در سنین پایین تر با اختلال وسواس فکری یک جمله، شعر، یا حتی حرف هایی نا مشخص که خاص خودشان است را مداماً تکرار می کنند.

اگر چه این موضوع در کودکان چندان شایع نیست اما حمله های عصبی (PANIC ATTAK) نوع دیگری از اختلالات اضطرابی فراگیر است که در کودکان نیز مشاهده می شود. البته حملات عصبی از سنین نوجوانی به بعد شایع تر است. حمله عصبی در کودکان و نوجوانان علائم مختلفی دارد که اگر بخواهیم تشخیص بدهیم که آیا آن ناهنجاری یک حمله عصبی بوده است یا نه باید حداقل چهار مورد از گزینه های زیر را دارا باشد:

تپش قلب یا ضربان قلب سریع

تعریق

لرزیدن

احساس تنگی نفس

احساس خفگی

درد قفسه سینه

حالت تهوع یا درد شکم

سرگیجه

بی حسی یا سوزن شدن اندام ها

لرز یا گرگرفتگی

ترس و از دست دادن کنترل

مشاهده یک شخص خیالی و غیر واقعی و احساسات غیر واقعی

بین همه اختلالات اضطرابی در کودکان ، لکنت زبان شاید جزء مواردی است که بیشتر مورد توجه قرار می گیرد ، چرا که مردم فکر می کنند لکنت زبان نشانه خجالتی بودن کودک است . كودكانی که لکنت زبان دارند در واقع از صحبت كردن امتناع می كنند و تنها تمایل دارند با اعضای خانواده و در خانه صحبت كنند و از صحبت کردن در جمع پرهیز می کنند. در مدرسه یا هر جای دیگر، معمولاً وقتی می خواهند صحبت کنند دچار استرس می شوند و لکنت زبان پیدا می کنند.

اگر کودک شما علائم اختلال اضطراب فراگیر را داشت باید چه کار کنید؟