20 علائم و نشانه بیش فعالی (ADHD) در دختران

اختلال کمبود توجه (ADHD) یا بیش فعالی اغلب به عنوان شرایطی شناخته می شود که بیشتر کودکان پسر را درگیر می کند و توقع می رود که پسرها بیشتر درگیر جنب و جوش و شیطنت باشند(تصور اینکه یک پسر شیطنت می کند خیلی بیشتر است تا یک دختر). با این حال بیش فعالی در دختران هم به وفور دیده می شود. البته نشانه های بیش فعالی در دختران و پسران متفاوت است. بسته به جنسیت کودک نشانه های بیش فعالی بروز پیدا می کند. در دختران بیش فعالی با رویا پردازی و کمرویی همراه است. عدم آگاهی به شرایط حال به علت رویاپردازی دختران که گاهاً با کم حرفی ترکیب می شود می تواند نشانه هایی از بیش فعالی باشد.

عدم تشخیص بیش فعالی در دختران می تواند اثرات مخربی در آینده آنها داشته باشد. اگر بیش فعالی در سن مناسب تشخیص داده نشود در بزرگسالی عدم اعتماد به نفس، کم رویی، و خودسرزنشی را به

همراه دارد. برای همین است که روانپزشکان معتقد هستند که تشخیص بیش فعالی در دختران سخت تر است چرا که کمتر نشانه هایی از جنب و جوش و بی قراری در دخترهای بیش فعال دیده می شود. بسیاری از مشکلاتی که گریبان دخترها در بزرگسالی گرفته است، عوارض درمان نشدن بیش فعالی در کودکی است که به احتمال زیاد تشخیص داده نشده بودند. مطالعه و آگاهی در خصوص نشانه های بیشفعالی در دختران می تواند به شما کمک کند که اگر فرزند دختر دارید نسبت به این موضوع نیز حساس باشید و در زمان مناسب به پزشک مراجعه کنید.

ویژگی های مشترک بیش فعالی در دختران و پسران:

تشخیص بیش فعالی در کودکی که پرجنب و جوش، پر سر و صدا و نافرمان است بسیار راحت است. اما کمتر احتمال داده می شود که آن دسته از کودکانی که خجالتی و آرام به نظر می رسند بیش فعال باشند. در صورتی که یکی از نشانه های بیش فعالی رویاپردازی و خجالتی بودن است که بیشتر در کودکان دختر دیده می شود.

در بین همه نشانه های بیش فعالی برخی نشانه ها در بین کودکان دختر و پسر مشترک است :

دختران بیش فعال در تمرکز کردن دچار مشکل هستند

برای دختران بیش فعال تمرکز کردن بزرگترین چالش است. خصوصاً در مدرسه که نیاز است چندین دقیقه بدون وقفه به حرف های معلم گوش کنند. در دانش آموزان دختر بیشتر دیده می شود که با یک عامل خارجی به راحتی حواسشان پرت شود. مثلاً حرکت یک پرنده بیرون از پنجره کلاس می تواند کاری کند که آن کودک چندین دقیقه به آسمان خیره بماند. یا مثلاً یک اتفاق ساده می تواند موضوعی باشد که بتوانند ساعت ها بدون آنکه با کسی حرف بزنند به آن فکر کنند. دختران بیش فعال درونگرا هستند و تمایل دارند دائماً رویاپردازی کنند حتی وقتی سر کلاس هستند. به همین دلیل اصلاً حرف های معلم را نمی شنوند و نسبت به آن بی تفاوت هستند. به همین خاطر تاریخ امتحانات یا تکالیف مدرسه را فراموش می کنند.

دخترانی که مبتلا به بیش فعالی هستند تمایل دارند به موضوعاتی که خودشان علاقه دارند فکر کنند و توجه ویژه ای روی آنها قرار بدهند.

دختران بیش فعال مدام در حال تحرک هستند

همانطور که قبلاً هم گفتیم خیلی وقت ها دختران بیش فعال نشانه های رایج بیش فعالی را ندارند. مثلاً دائماً خیال پردازی می کنند و دوست دارند در رویاهایشان غرق شوند.

اما در بسیاری مواقع هم کاملاً نشانه های بیش فعالی در آنها قابل رویت است. ممکن است مدام در حال شیطنت باشند و حتی اطرافیان به آنها می گویند: تو مثل یک پسر بچه هستی!

رفتارهایی کاملاً پسرانه و شیطنت هایی از آن دست که ممکن است یک دختر بیش فعال تشابه ظاهری بسیار زیادی با همسن و سالان پسر خود پیدا کند.

آنها شبیه دخترهای هم سن و سالشان نیستند و بیشتر دوست دارند با پسر بچه ها بازی کنند و مانند آنها از در و دیوار بالا بروند. البته ممکن است مدل شیطنت هایشان هم کمی فرق داشته باشد و این تحرک زمانی باشد که در سرجایشان نشسته اند و مدام تکان تکان می خورند و به اصطلاح بی قرار هستند.

دخترانی که بیش فعالی دارند بیش از اندازه احساساتی هستند

دخترانی که بیش از اندازه صحبت می کنند و همه وقایع را با آب و تاب تعریف می کنند، نسبت به اتفاقات اطرافشان حساس هستند و بیش از دیگران از موضوعی ناراحت یا شاد می شوند. به طور خلاصه در کل بیش از اندازه به موضوعات مختلف واکنش نشان می دهند.

هنگام تعریف کردن موضوعات و وقایع، از این شاخه به آن شاخه می روند و نمی توانند یک موضوع را به سرانجام برسانند و کلمات را پس و پیش به کار می برند. حتی ممکن است در تعریف وقایع و

اتفاقات کمی هم از قدرت تخیل استفاده کنند و داستان سازی کنند. بدون آنکه فکر کنند داستان سازی می کنند. به خاطر همین نوع رفتارها به این دختران لقب" ملکه احساسات" داده می شود.

علائم بیش فعالی ADHD در هر کودک می تواند بسیار متفاوت باشد. شما ممکن است پسری داشته باشید که به بیماری اختلال کمبود عصبی (ADHD) مبتلا شده است ، اما هرگز احتمال نمی دهید که ممکن است فرزند دختر شما که در مدرسه دچار مشکلاتی است نیز مبتلا به بیش فعالی باشد ، زیرا به نظر می رسد مشکلات او متفاوت باشد و تشخیص اینکه او هم دچار بیش فعالی است کمی سخت تر به نظر برسد. تشخیص بیش فعالی بر عهده روانپزشک است و بهتر است اگر در دختران نیز رفتارهایی غیرطبیعی دیده می شود حتماً برای انجام معاینات به روانپزشک و مشاور کودک مراجعه شود. بیش فعالی در دختران همیشه دیرتر تشخیص داده می شود چرا که والدین و معلم ها غالباً فکر میکنند این تفاوت رفتاری بخشی از شخصیت او است و غیرقابل تغییر است.

اگر این نشانه ها را در کودکتان(دختران) دیدید آن را جدی بگیرید:

همه دخترانی که مبتلا به بیش فعالی هستند لزوماً همه این نشانه ها و علائم را یکجا ندارند. داشتن یک یا دو مورد از همه این موارد نیز می تواند زنگ خطر بیش فعالی باشد. اگر در فرزندان دختر این نشانه ها را کم یا زیاد مشاهده کردید بدون معطلی و سهل انگاری به پزشک متخصص اعصاب و یا یک کارشناس مشاور کودک برای ارزیابی های اولیه مراجعه کنید و حتماً روند درمان را شروع کنید.

به سختی می تواند تمرکز کند و به راحتی حواسش پرت می شود

تغییر تمرکز از یک موضوع به موضوعی دیگر

شلخته و بی نظم به نظر می رسد و به تمیزی و نظافتش اهمیت نمی دهد

فراموشکار است

کارهایش را به درستی به پایان نمی رساند

در انجام تکالیفش بی میل و بی رغبت است (تنبلی در درس خواندن و انجام تکالیف مدرسه)

در رویای خودش زندگی می کند و دنیایی جداگانه دارد

هنگامی که با او صحبت می کنید به نظر می رسد اصلاً صدای شما را نمی شنود

بی دقت است و نمی تواند به خوبی تمرکز کند

زیاد پرحرفی می کند، درباره همه چیز حرف می زند ولی نمی تواند به حرفهای شما خوب گوش دهد

واکنش های هیجانی غیر طبیعی و اغراق آمیز دارد

حرف دیگران را قطع می کند

بسیار احساساتی است و به حرف ها و به رفتار دیگران واکنش مناسب نشان نمی دهد

به سرعت ناراحت می شود

چندان با روحیه و شاداب به نظر نمی رسد

خجالتی به نظر می رسد

زود به گریه می افتد

دوست دارد تنها باشد و تمایل دارد درهای اتاقش را ببندد

به آسانی با غریبه ها ارتباط برقرار نمیکند

درونگرا به نظر می رسد

تشخیص سریع بیش فعالی در کودکان بسیار مهم است


تشخیص اینکه فرزند ما دچار بیش فعالی است یا خیر قطعاً راحت نخواهد بود. هر کسی نمی تواند این تشخیص را انجام دهد، نه شما و نه مربی و معلمان فرزندتان. ما فقط از دیدن یک سری نشانه های رفتاری و ظاهری می توانیم نسبت به سلامت رفتاری کودکمان مشکوک شویم و برای پیگیری ها و معاینات بیشتر نزد روانپزشک کودک رویم. در این حالت بهترین کار مراجعه به پزشک و متخصص اعصاب و روان و یا یک مشاور خوب کودک است. اگر در زمان مناسب این اختلال تشخیص داده شود فرزند ما از زیر بار انگ هایی مانند کودک خجالتی، پرحرف، خیالپرداز، احمق، تنبل و بی استعداد رها می شود. اما خبر خوب این که فرزند شما هیچ کدام از این ها نیست. او فقط بیش فعال است و با یک سری تکنیک های رفتاری، دارودرمانی، مشاوره و حمایت روانی می تواند از این دوره حساس هم به خوبی عبور کند.