از سکته مغزی چه می دانیم ؟

سکته ی مغزی در آقایان و افراد پیر شایع تر است. در سکته ی مغزی ، خون رسانی به مغز دچار اختلال می شود. پیامدهای سکته مغزی تا حد زیادی به مقدار و ناحیه آسیب ایجاد شده بستگی دارد.

شایع ترین علت ایجاد سکته مغزی ، لخته خونی است که سرخرگی را در مغز مسدود می کند و موجب بروز انفارکتوس یا سکته مغزی ایسکمیک (ناشی از کاهش خون رسانی) می شود. در اکثر افراد ، سرخرگ به دلیل سخت شدگی (تصلب) دچار تنگی می شود و انسداد هنگامی روی می دهد که قطعه ای از پلاک انسدادی شکسته و جدا می شود. سکته مغزی همچنان ممکن است در اثر خون ریزی به داخل مغز (خون ریزی مغزی) پس از پاره شدن بخش ضعیف شده دیوار سرخرگ (آنوریسم) روی دهد که به کمک mri تشخیص داده می شود. اغلب تنها نشانه ی خونریزی مغزی ، سردرد شدید است. در صورت خفیف بودن ضایعه ، ممکن است فرد به طور کامل بهبود پیدا کند یا دچار مشکلات تلکمی یا بینانیی و یا ضعف قسمتی از بدن شود. ممکن است فلج دراز مدت یا از بین رفتن حس ، در یک قسمت از بدن یا صورت بروز کند و یا بی اختیاری و عدم تعادل ایجاد شود. خطرناک ترین نوع ، خونریزی به داخل ساقه ی مغز است که به طور مستقیم بر تنفس و ضربان قلب تاثیر می گذارد.

چنانچه از درمان های جدید ، به نحو زودرس و به موقع استفاده شود می توان از بروز آسیب دائمی پیشگیری نمود. با استفاده از توان بخشی می توان به بهبود نسبی فلج حرکتی و تکلم بیمار کمک کرد. کنترل منظم فشار خون نقش اساسی در پیشگیری از سکته مغزی دارد. پرفشاری درمان نشده از عوامل خطر اصلی سکته مغزی به شمار می آید. در صورتی که برای کاهش فشار خون از دارو استفاده میکنید باید حتی در صورت عدم وجود نشانه های پرفشاری خون به مصرف آن ادامه دهید.