غدد برون ریز در بدن چه وظایفی بر عهده دارند و از رابطه آن با انواع دیابت چه می دانیم؟

غدد برون ریز به غددی گفته می شود که هورمون های تنظیم کننده فرآیندهای بدن را به داخل جریان خون ترشح می کنند. عدم تعادل این هورمون ها ، اختلالاتی مانند دیابت (مرض قند) و بیماری تیروئید را به دنبال دارد.

دیابت در هر سنی ( از بدو تولد تا سنین پیری) ممکن است ایجاد شود . داشتن پدر یا مادر دچار دیابت یا اضافه وزن ، احتمال ایجاد دیابت را در فرد افزایش می دهد.همچنین در افراد مبتلا به پرفشاری خون ، زنان باردار یا زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (اغلب در سنین زیر سالگی) استعداد بروز دیابت وجود دارد.

هورمون انسولین که به وسیله غده لوزلمعده (پانکراس) تولید می شود ، سلول را قادر می سازد تا از سوخت مورد نیاز خود که از پردازش گلوکز در خون به وجود می آید استفاده کنند. در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 ، یا انسولین به مقدار کافی تولید نمی شود یا به طور صحیح به مصرف نمی رسد و یا هر دو اختلال همراه با یکدیگر وجود دارد.هر نوع اختلال در تامین انسولین ، منجر به افزایش خیلی زیاد مقداری قند خون می شود. در حال حاضر درمان قطعی برای دیابت وجود ندارد ولی بر حسب نوع بیماری می توان آن را به طور موثر با استفاده از ورزش ، رژیم غذایی و مصرف دارو کنترل کرد. چنانچه بیماری دیابت به سرعت ایجاد می شود ، احتمالاً سلول های تولید کننده انسولین موجود در لوزالمعده دست از کار کشیده اند و یک مشکل خودایمنی ناشی از حمله ی بدن به سلول های خود بروز کرده است که به این نوع دیابت ، "دیابت نوع1" (دیابت وابسته به انسولین یا دیابت جوانان ) گفته می شود هرچند که ممکن است از سنین بزرگسالی نیز شروع شود . اگر بیماری دیابت به تدریج ایجاد شود ، " مقاومت به انسولین " وجود دارد ، یعنی انسولین به طور طبیعی تولید می شود ولی به دلیلی ، گلوکز(قند) خون قادر به ورود به داخل سلول ها نیست و در نتیجه انسولین تولید شده غیر موثر است. به این نوع دیابت ،"دیابت نوع 2" گفته می شود که معمولاً آغاز آن بعد از 40 سالگی است و نسبت به دیابت نوع 1 شیوع بیشتری دارد و با چاقی در ارتباط است و ممکن است زمینه فامیلی داشته باشد.نشانه های دیابت نوع 2 ممکن است تا 9 سال بروز نکند و در نزدیک به یک سوم افراد مبتلا به آن ممکن است بیماری تشخیص داده نشود.

در زنان بالای 45 سال فاقد عوامل خطر ابتلا به دیابت ، باید هر سه سال یک بار آزمایش قند خون انجام شود.

در حال حاضر تزریق منظم انسولین ، درمان اصل دیابت نوع 1 است که باید در تمام طول عمر انجام شود . در کنار این درمان ، رژیم غذایی متعادل و ورزش منظهم اهمیت بسیار دارد.

بیش از یک سوم دیابتی های نوع 2 با ورزش و رعایت رژیم غذایی بهبود می یابند ولی در سایر موارد این افراد باید از داروهای ضد دیابت که به مصرف بهتر انسولین تولید شده به وسیله بدن یا آهسته تر کردن سرعت جذب قند کمک می کنند ، استفاده نمایند. بعضی از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ممکن است به انسولین نیاز داشته باشند. انجام سی دقیقه ورزش روزانه ، قند خون افراد مبتلا به دیابت را پایین نگه می دارد.

خطر اصلی در افراد دیابتی ، در دراز مدت ، افزایش فشار خون و بالا رفتن میزان کلسترول است که منجر به آسیب رگ های خونی می شود و این آسیب ، می تواند بیماری کرونری قلب یا سکته مغزی ، آسیب بینایی و صدمه اعصاب محیطی (به ویژه در پاها) را به دنبال داشته باشد. بیماری کلیه نیز از مشکلات شایع در دیابت است. چنانچه مبتلا به دیابت هستید ، سعی کنید همواره گلوکز خود را در حد طبیعی نگاه دارید. قند خون را به طور منظم با قلم مخصوص آزمایش قند خون و گلوکومتر اندازه گیری و بر اساس مقدار تعیین شده به وسیله آن ، مقدار داروی مورد نیاز را تنظیم نمایید.

در بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تشخیص داده نشده ، این بیماری در هنگام معاینات معمولی چشم ، در اثر وجود تغییرات شبکیه تشخیص داده می شود. آسیب رگ های خونی پشت چشم می تواند موجب کاهش و حتی از بین رفتن بینایی شود. با لیزر درمانی میتوان سرعت پیشرفت تغییرات چشمی را کاهش داد.